"ça va ?"; "hoe gaat het ermee ?" Voor heel wat leidinggevenden een logische om een gesprek met een collega hiermee te beginnen. Redenen genoeg om dit te doen : uit beleefdheid, uit gewoonte, uit interesse, ... Tijdens een recente opleiding hadden we een fijne discussie hierover. Pro's en cons werden uitgewisseld. Waarbij ik me duidelijk aan de 'tegen'kant positioneer. In een formeel gesprek, met een duidelijke professionele doelstelling leidt de 'ça va' alleen maar af. Het zet de deur open naar een ander thema. Het maakt dat je het na het mogelijk uitgebreide antwoord van je collega, nog moeilijker hebt om to the point te worden of om een mogelijk lastige boodschap te geven. Ik pleit er dan ook voor om in een doelgericht professioneel gesprek heel snel ter zake te komen. Dit vergroot de kans voor jou als leidinggevende om het gesprek in handen te nemen, om het de richting uit te sturen die jij wenst, om het kader goed te houden etc. En nadien afsluiten met "hoe gaat het verder" is dan misschien een mooi compromis. Benieuw hoe jij hierover denkt.

Moet je elkaar ook fysiek zien om een context van psychologische veiligheid te creëren ? Tijdens een recente sessie voor leidinggevenden van Ahovoks hadden we hierover een gesprek. Uiteraard waren er voor- en tegenstanders. En het lijkt logisch en 'menselijk' dat fysieke samnwerking een veilige context kan versnellen. Ik ben er echter van overtuigd dat dit geen noodzakelijke factor is. Zowel praktijkvoorbeelden als onderzoek lijken me hierin bevestiging te geven. Ik coachte recent een leidinggevende die wereldwijd collega's online aanstuurt. Zij slaagt erin met haar team een sfeer te creëren waarin feedback kan gegeven worden, waarin je je kwetsbaar kan opstellen, waar je kan mislukken en waar je elkaar helpt naar top-resultaten. En deze zomer herlas ik 'De onbevreesde organisatie' van Edmondson. Zij geeft uit onderzoek aan dat fysiek samenwerken geen noodzakelijke factor is om van psychologische veiligheid te spreken.

Vakantie is voor Losers Hopelijk kom je deze uitspraak niet tegen in jouw werk- of prive-omgeving. Nochtans lopen er best nog mensen rond die er zo over denken. Lastig voor henzelf en hun directe omgeving, maar zeker ook voor hun collega's. Vooral startende en nieuw collega's en collega's die de neiging hebben werkverslaafd te zijn lijden hieronder. In haar boek 'Never Not Working' legt Malissa Clark de mechanismen bloot van werkverslaafd zijn. Goed nieuws : er valt iets aan te doen (en is niet te verwarren met bevlogenheid !).